Divan edebiyatında nesir

Divan edebiyatında nesir
Divan edebiyatında üç tür düzyazı biçimi vardır. Yalın düzyazı, süslü düzyazı ve orta düzyazı. Yalın düzyazıda halkın konuştuğu dil kullanılmış, halk kitapları, halk öyküleri, Kur’an tefsirleri, hadis açıklamaları bu türde yazılmıştır.
Süslü düzyazıda hüner ve marifet göstermek
amaçlanmıştır. Bu türe genellikle medrese öğrenimi
görmüş, Osmanlıca’yı
iyi bilen yazarlar yönelmiştir. Çok uzun cümlelerin,
bol söz ve anlam oyunlarının göze çarptığı bu
türün en belirgin örneklerini Veysi ve Nergisi vermiştir. Süslü düzyazıda çok ürün verilmiş bir alan da tezkire’dir. Bu türün ilk klasik örneğini, 16. yüzyılda Aşık Çelebi yazmış ve tezkire geleneği 19. yüzyılda Fatih Efendi’ye değin sürmüştür.
Orta düzyazı ise, divan edebiyatının hemen hemen bütün
klasik yazarlarının yazdığı bir türdür. Belirgin
özellikleri, söz ve anlam oyunlarından, hüner ve marifet
göstermekten kaçınılmış ve içeriğin ön planda
tutulmuş olmasıdır. Özellikle tarih, gezi, coğrafya ve din
kitapları bu türde yazıldı.